هدیه ناقابل به پیشگاه آقا و مولایمان امام رضا (علیه السلام).
شاید که بپذیرد این عبد گنه کار را از باب رئفتش چرا که او رئوف است و مهربان

سپید است روز من آقا سپید است
دوباره قافیه سبز و سفید است
دوباره سبز گشته پرچم تو
از این رو، روی من آقا سپید است
اگر چه معصیت کرده سیاهم
ولیکن رحمتت آقا نوید است
الا ای عالم آل محمد
دلم در پای درست چون عبید است
همان درسی که حصنش باشد الله
ولی اندر میان شرطی رسید است
هر آنکس را ولایت هست مولا
از آتش های عقبایش رهید است
پناهم ده که هر کس را پناهی
ز زندانهای این دنیا رمید است

دوست دارم این عصر جمعه چیزی بنویسم که همه عالم با خواندن آن عاشق تو شوند اما نمی دانم چه بگویم و چه بنویسم ...
همین قدر می گویم که دوستت دارم آقای من ... صاحب من ... مولای من ...
دوستت دارم ... شما را ... مادرتان را ... و جد غریبتان را ...
مدتی است قدری با درد هایتان آشنا شده ام ...
البته قدری ...
حتما خیلی سخت است ... حتما ...
وقتی عالم در ید قدرت شما باشد و به شیعیانتان التماس دعا بگویید که برای فرجتان دعا کنند، حتما خیلی سخت بوده برایتان ...
ای کاش کاری از دستم بر می آمد ...
ای کاش می توانستم همه عالم را عاشق شما کنم تا شاید که زودتر از این غیبت زجر آور خارج شوید ...
ای کاش ...
ای کاش ...
ای کاش ...
چه کنم که هیچ ندارم ...
تازه مشکلاتم را هم می آورم که شما برایم حل کنید ...
تا دعایی برایتان می خوانم، دست بلند می کنم و آن حاجت و این حاجت را طلب می کنم ...
یادم رفته که فرمودید فرج ما را بخواهید که فرج شما هم در فرج ماست ...
اصلا گاهی آنقدر مست این دنیا می شوم که خود شما را هم یادم می رود ...
چقدر سنگ دل هستم من ...
نه آقا ... !؟
آقایی به این مهربانی را فراموش کرده ام و به دنبال این دنیای دنی در حال دویدن ...
یادم رفته که این کاروانسرا عاریه ای است ...
باید گذاشت و گذشت ...
یادم رفته  که آمدنم فقط برای این بوده که زمینه ساز ظهور شما باشم ... غلام شما باشم ... محب شما باشم ...
ای کاش توبه می کردم از این همه غفلت ...
ای کاش ...
ای کاش ...
ای کاش ...
ولی آقا بدانید که با همه وجود دوستتان دارم ... با همه وجود ...

بیت های بهشتی علاوه بر رهنمون ساخت ذهن به سمت بهشتی بودن ابیات مخصوص اهل بیت ما را به سمت خانه (بیت) های بهشتی نیز راهنمایی می نماید.
آری همانطور که عرض شد نرم افزار موبایل بیت های بهشتی سعی دارد تمامی مایحتاج محتوایی مداحان را  گرد هم آورد تا موجب تسهیل در امر مداحی گردد.
پیش از استفاده از این نرم افزار لازم است موارد زیر را مطالعه نمایید.

1. این نرم افزار بصورت رایگان در اختیار محبین اهل بیت قرار گرفته و برای هر بار استفاده از آن لازم است صلواتی جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان (عجل الله فرجه) ختم نمایید
2. پیامی که در ابتدای ورود به نرم افزار رویت کردید از طرف سازنده نرم افزار fbook در نرم افزار قرار داده و نیازی به ارسال پیامک وجود ندارد و برای اجتناب از ارسال پیامک کافی است با زدن دکمه جهت راست گوشی خود روی کلید انصراف کلیک نمایید
3. ان شا الله این نرم افزار در 14 نسخه تهیه خواهد شد که  هر نسخه مختص به یکی از ائمه معصومین می باشد ضمنا نسخه ها هم بصورت مرتب بروز رسانی خواهد شد. برای دریافت سایر نسخه ها و نسخه های بروز رسانی شده می توانید به پایگاه بخ خوبی فکر کن به نشانی زیر مراجعه نمایید
www.finizadeh.ir
4. هرگونه تکثیر و کپی برداری از این نرم افزار «با ذکر منبع» بلا مانع و ان شا الله موجب ثواب و اجر معنوی خواهد بود

معصوم دهم امام رضا(علیه السلام)
دانلود فایل jad  ...  jar

معصوم چهاردهم امام زمان (عجل الله فرجه)
دانلود فایل jad  ...  jar

شعر زیر رو تقدیم می کنم به مولای جوانمردان آقا امیر المومنین (علیه السلام) باشد که عنایتی نموده و سله ای به این کمترین عنایت کند.

باز دنیا شده آماج همه خوبی ها
باز از طرف چمن سرزده مسروری ها
باز هم سفره سرمستی ما پر بار است
باز هم دل شده آماج همه خوبی ها
باز هم عید رسیده سله بردار ای دل
باز هم غصه شده محو در این شادی ها
باز هم هل هله و هل هله ها بر پای است
باز هم سلسله باز است ز زندانی ها
باز مجنون شده ام نیک سخن می گویم
باز هم دل شده سرگشته شیدایی ها
باز مستی زده بالا و خراب است این دل
باز لبریز شده ساغر رسوایی ها
باز هم میکده مدهوش شد از عطر رخش
باز شیرین شده معشوقه لیلایی ها
باز هم عطر نجف می دهد ایوان دلم
باز هم خیمه زده در دل آقایی ها
باز هم آینه ها دل شده شور نی‏ اند
باز هم نی شده شیرینی دلشوری ها
باز این سائل دیرینه هوایی شده است
باز هم مست شده مست غزل خوانی ها
باز عید است ولیکن دل من غم دارد
باز هم غصه یاس است ز تنهایی ها
باز هم غصه غربت؛ زده نشتر به دلم
باز هم قصه آن غربت زهرایی ها

جمعه هفته آینده (5 خرداد 1391) شهادت امام علی النقی هادی علیه السلام است ...
با توجه به توهین های یک شخص کم مقدار به این امام عزیز چقدر خوبه که موج وبلاگی برای عرض ارادت به آستان ایشان به راه بیاندازیم.
هر کس هر مقدار که می تواند و با هر وسیله ای که برایش مقدور است ارادت خود را به حضرت ایشان ابراز کند.

موج وبلاگی جانم فدای امام علی النقی (علیه اسلام) دست تک تک ارادت مندان آستان اهل بیت را به گرمی می فشارد.

ما وبلاگ نویسان ارزشی ثابت خواهیم کرد که عاشقان اهل بیت آنقدر زیاد هستند که بی مقدار هایی چون شاهین نجفی نمی توانند در میان آنها قد علم کنند.

همه با هم یک دل و یک نوا فریاد می زنیم

جانم فدای امام علی النقی (علیه السلام)

شنبه 29 اردیبهشت لغایت جمعه 5 خرداد 1391 وعده همه وبلاگ نویسان ارزشی
یک پست برای عرض ارادت به آستان مقدس امام هادی
اگر هم دوست داشتید لینک خود را در قسمت نظرات درج کنید تا آن را بازنشر کنیم.

برای مطالعه بیشتر درمورد این امام همام می توانید به لینک های زیر مراجعه نمایید
** ویژه نامه تبیان
** ویژه نامه راسخون
** ویژه نامه آوینی
** ویژه نامه موسسه جهانی سبطین
** ویژه نامه مرکز پاسخ گویی به سوالات دینی

وبلاگهایی که تا کنون به این موج پیوسته اند:
سکوت ابدی // دلپریزاد // آرین شعر // زمزم ولایت // یادداشت های فانوس // ارزش افزوده // مرجع لوگو های حمایتی // آزاد اندیش // نورپرتال // افسر جنگ نرم // درد نوشته // امتداد راه شهیدان // موج ریاضی // حی علی الجهاد // راه خون // نگین هستی // روی خط بیداری اسلامی در عصر آخرالزمان// شیراز فنآوری اطلاعات سلامت // وبلاگ جمعی ازخادمین شهدای استان کرمان // یاران انتظار // نشریه حضور // طلبه بسیجی // ترنم نور // یا امام محمد ابن علی النقی // رهروان ولایت // عدالت مولانا علی علیه السلام // منجی // فاطمیون خط شکن // ستاره شب // فدایی امام علی النقی // عاشق سامرا // چو ایران نباشد تن من مباد// ماهی کوچک

شب بود؛
یک شب سنگین و غمگین و تنها؛
ماه در آسمان می درخشید اما زمین تاریک تر از هر شب بود؛
قدری هم باران می بارید، این را می شد از چشمان آن کودک خورد سال چادر به سری که آخر از همه می آمد، فهمید؛
سرد نبود اما بدن ها می لرزید؛
شاید هم پا ها بود که تاب عظمت آن تابوت را نداشت؛
شاید هم دستانشان دیگر یارای حمل این امانت اللهی را نداشت؛
می شد قد و بالای دو پسر را هم دید که آستین های عربی را به دهان گرفته اند و باران آن شب بر چشمان ایشان نیز اثر گذاشته بود؛
نمی دانم چه خبر بود اما آسمان رنگ دیگری به خود داشت و زمین نیز هم؛
انگار او نیز درد داشت، دردی به عمق 75، یا شاید هم 95 روز؛
و بزرگمردی که می گفتند آن درب با آن عظمت را از جای کنده بود، اما اینک در برابر یک تابوت پاهایش می لرزد؛
تابوتی که حامل یک مادر بود، این را می شد از زمزمه های آن سه کودک فهمید که آرام با خود از خاطرات مادرشان می گفتند؛
پسر بزرگ تر از گوشواره ای سخن می گفت؛
پسر کوچتر از آن دعایی که قلبشان را آب کرد، همان اللهم عجل وفاتی را می گویم؛
و آن دختر کوچک آخر کاروان، از چادری مشکی که با خاک زینت یافته بود؛
همین چند روز پیش بود مادرشان با دستان خودش -بهتر بگویم با یکی از دستانش- موهایشان را شانه زده بود؛
حالش خوب بود، می خندید، بر خلاف روز های قبل که کارش شده بود گریه بر غربت همسرش، فراغ پدرش و انحراف امت؛
یاد می کردند از اُحد و شکوِه هایی که تنها شنونده آن عمویشان حمزه بود؛
و آن سایه بان که بابایشان درست کرده بود تا آفتاب بیش از این صورت بانویش را نسوزاند و بی رحمی آن اعراب که آن سایبان را نیز خراب کردند؛
و آن مرد ... و آن بزرگ مرد که اینک دستانش را در دستان تابوت گذارده بود تا او را به سمت فراغ بکشاند؛
فراغ از تنها یار و یاورش؛
تنها مونس و هم دمش؛
تنها کسی که می دانست، می گفت و فریاد می زد که علی حق است و از همه هستیش برای اثبات ولایت مداریش مایه گذاشت؛
یادش می آمد که هنوز آب غسل پیامبر خشک نشده بود که آمدند پشت درب خانه او و در آن هنگام تنها کسی که مردانه از او حمایت کرد همان بانوی داخل تابوت بود؛
یادش می آمد که آن بانو به او گفته بود علی جان وقتی آمدی برای ازدواج با من پدرم به تو گفت سپرت را بفروش و خرج ازدواج کن. منظور او این بود که از این پس سینه بانویت سپر توست؛
می گریید وقتی یادش می آمد حتی یک بار هم فاطمه اش از او چیزی طلب نکرده بود؛
می خواست فریاد بزند که مقابل چشمانش همسرش را، همه هستیش را با تازیانه می زدند و او نمی توانست، یعنی نباید، دم بر می آورد؛
می خواست فریاد بزند که زهرایش حتی به او نگفته بود که بازویش چه شده، سینه اش چه شده، ماجرای کوچه چه بوده؛
دلش آتش می گرفت که بانویش چندین روز از او روی می گرفت، تا روی نیلی شده او را نبیند؛
می سوخت که بهترین همراهش را در طاعت خدا از دست می داد، نعم العون الی طاعت الله؛
مردی که فریادش تن کفر را در خیبر و احزاب و ... به لرزه می انداخت اینک داشت می لرزید؛
نه از ترس، نه از خوف بلکه از شدت غم و مصیبتی که او، فرزندانش و همه جهان بدان مبتلا شده؛
همه شهر خواب بودند، نه فقط آن شب، مدتی بود که خوابی سنگین آن شهر را فرا گرفته بود؛
 . . .
دیگر نزدیک شده بودند به مکانی که قرار بود از انسیه الحورایش جدا شود، همانی که آن ملعون درغگویش خوانده بود اما خدا شهادت می داد که او صدیقه است؛
تابوتی که آن بانو خودش دستور داده بود بسازندش تا پس از مرگ نیز برایش حجاب باشد را کنار قبری بر زمین نهاد و خودش برزمین افتاد، مانند کوهی که قرار بود در قیامت بر زمین افتد؛
شاید اینک همان قیامت موعود است که می گویند کودکی خورد سال در یک روز آن به پیری کهن سال تبدیل می شود؛
کودکان به گرد مادرشان جمع شدند و آخرین وداع را کردند و اینک علی بود که باید با دستان خودش بانویش را به دست خاک می سپرد؛
غم عالم در دلش نشسته بود و غربت کمرش را خم کرده بود؛
در فکر این بود که تنهایی چگونه بانویش را در دل این خانه جای دهد که دستانی از دل خاک بیرون آمد؛
چقدر این دستان آشنا بود!؛
انگار همان دستانی بود که روزی در همین مدینه دستان زهرا را در دستان او سپرده بود و به او گفت این یک امانت است؛
و اینک آمده بود تا امانتش را باز پس بگیرد؛
شرمنده بود؛
می خواست ناله بزند از این امانت داریش؛
اما نمی توانست، باید سکوت می کرد، سکوت!؛
سکوتی که کمر فاتح بدر و حنین را خم کرده بود؛
فاطمه را به دستان خاک سپرد و خودش لحد چید و خودش خاک ریخت؛
در حالی که تنها یک آروز داشت ...!
یک خواسته ...!
یک درخواست ... !

مرهمی خرج دل چاکم کنید
در کنـار فاطـمه خاکـم کنـیـد
در کنار فاطمه خاکم کنید
در کنار فاطمه خاکم کنید
در کنار فاطمه خاکم کنید

نمی دونم تا حالا شده یکی رو خیلی دوست داشته باشی؟ خیلی زیاد!
اونقدر که جونت به جونش بسته باشه
تا اون حد که هیچ کس و هیچ چیز جز مرگ نتونه بین شما جدایی بیاندازد
اونقدر که نتونی غمش رو ببینی؟
تا اون حد که دوست داشته باشی هرچه که داری را برای او فدا کنی
اونقدر که .... در یک کلام عاشقش باشی و او معشوق تو
اگر تا این حد عاشق کسی شده باشی، تمام خواسته هایت می شود خواسته های او
دیگر از تو چیزی باقی نمی ماند که چیزی بخواهد. همه وجودت می شود او ... او ... او ...
حالا تصور کن آن شخص برادرت باشد ... امامت باشد ... مولایت باشد
و این معشوق در سختی شدید و مصیبات فراوان قرار گرفته و تو می توانی قدری از این درد او را التیام بخشی
قدرت داری، توان داری، می توانی حتی شده به اندازه دقایقی او را آرام کنی
اگر خوب این شرایط را تصور کنی تازه خواهی فهمید که عباس عصر عاشورا چه حالی داشت
مانند پروانه به دور برادر می گشت
نکند خاطر او آزرده شود
نکند حسین احساس تنهایی کند
نکند خیام حسین احساس کنند پدرشان، همسرشان و مولایشان تنها مانده
بار ها مراجعه کرد و اذن میدان گرفت
و هر بار حسین با لحنی سوز ناک برادر را جواب کرد حتی یکبار فرمود
یا أخی أنتَ صاحِبُ لِوایی یَعولُ جَمعُنا إلی الشِّطاط، عِمارَتُنا تَنبَعُ إلَی الخَراب
برادر، تو صاحب پرچم منی، اگر تو بروی شیراز? کار از هم می پاشد، جمع ما متفرق می شود، عمارت زندگی ما خراب می شود.
آری این عشق یکطرفه نبود حسین هم عاشق برادرش بود
اما وقتی حسین ماند و یک لشگر دشمن دیگر عباس نتوانست تاب بیاورد و تحمل کند به هر طریق که بود اذن گرفت اما نه برای جنگ
معشوقش از او آب خواسته ... آب
فَطلُب لَهؤلاءِ الأطفال قَلیلاً مِنَ الماء
عباسم کمی آب برای این بچه ها بیاور
آخر خیام حسین تشنه اند
علی اصغر تشنه است ... رقیه تشنه است ... کودکان و زنان حرم تشنه اند
آتش گرفت قلب عباس وقتی ...
فَسَمَعَ الأطفال یُنادون العَطَش العَطَش
وقتی شنید اطفال حسین ناله العَطَش، العَطَش سر می دهند
و فقط خدا می داند که چه حالی داشت عباس که سرانجام معشوقش از او چیزی خواست
آن هم چه دُر گرانبهایی ... آب ... آب ...
سوار بر اسب شد و به سمت علقمه شتافت
خود را به نحر رساند، پیاده شد
مشتی از آب برداشت و با آب سخن گفت
ای آب تو اینجا موج می زنی و اطفال حسین آن سوی در خیمه ها تشنه اند
مشک را از آب پر کرد و راه نخلستان گرفت تا زودتر آب را به خیام برساند
تا زود تر لبخند روی لبان معشوقش را بعد از یک روز مصیبت ببیند
اما دل ها بسوزد که این نامرد مردم آن بلایی را بر سر علمدار حسین آوردند که می دانید
و صدایی در کربلا پیچید که قلب زینب را خون کرد
اخا ادرک اخاک
برادر برادرت را دریاب
آری قلب زینب شکست
هم از این جهت که حسینش بی یاور شد
هم از این جهت که عباس حسین را برادر خطاب کرد اما هیچ گاه زینب را خواهر خطاب نکرد
برادر ... و چه برادری ...
مانند باز شکاری به سر بالین برادرش رسید و عباسش را دید در حالی که خون تمام پیکرش را فراگرفته و دست در بدن ندارد و تمام بدنش را با تیر به هم دوخته اند
تا این چنین علمدارش را دید دست به کمر ناله زد
(ألانَ إن کَسَرَ وَ غَلَّت حیلَتی وَ نَقطَعَ رَجائی وَ شَمُطَ بی عَدوّی وَ الکَمَهُ قاتِلی
برادر کمرم شکست و چاره ام کم شد امیدم برید، حالا دیگر دشمن مرا زخم زبان می زند، غص? تو مرا می کشد.

تا تو بودی  من پناهی  داشتم / با  وجـود  تو  سپاهی  داشتم
تا تو بودی خیمه ها آرام  بود/ دشمنـم در  کربلا  ناکام   بود
تا تو بودی خیمه ها پاینده بود/ اصغرشش ماهه من زنده بود
بود امیدم  مرا یاری کنی/ سالها بهرم علمداری کنی
 ای دریغا شد امیدم ناامید/ بی برادر گشتم و پشتم خمید

تا حالا شده بشنوید که یکی داره توی باغش علف هرز پرورش می ده!؟ هفته ای چند مرتبه هم بهشون آب می ده و براشون کود می خره؟
یا اینکه یکی به یه مُرده بهترین غذای دنیا رو داده و بهترین تقفریحات رو براش فراهم کرده؟
هیچ انسان عاقلی موارد بالا و بسیاری از این موارد رو باور نمی کنه. اصل اینه که باغبان برای پرورش درختان به باغ آب و کود می ده و بهشون رسیدگی می کنه. حالا این وسط یه تعدادی علف هرز هم از این آب و کود و رسیدگی بهره مند می شوند.
در مورد مُرده هم همینطوره. اگر کسی مورد توجه و رسیدگی قرار می گیره بخاطر این جسم خاکی که قراره چند روز دیگه بپوسه نیست. بلکه بخاطر روحی است در کالبد این جسم قرار گرفته.
نسبت ما و امام عصر هم همینطوره. یعنی اگر به ما نعمتی می رسه، اگر توجهی از سوی یکتای بی همتا به ما می شود و اگر حتی زنده ایم به یمن وجود آن امام عزیزه. چرا که فرمود

بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَری وَ بِوُجوُدِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء
به میمنت و برکت او خلایق روزی داده می‌شوند و به واسطه وجود او زمین و آسمان برجا ایستاده‌است.
(بحارالانوار،ج 1، ص 94 - مفاتیح الجنان، دعاى عدیله.)