تا حالا شده بشنوید که یکی داره توی باغش علف هرز پرورش می ده!؟ هفته ای چند مرتبه هم بهشون آب می ده و براشون کود می خره؟
یا اینکه یکی به یه مُرده بهترین غذای دنیا رو داده و بهترین تقفریحات رو براش فراهم کرده؟
هیچ انسان عاقلی موارد بالا و بسیاری از این موارد رو باور نمی کنه. اصل اینه که باغبان برای پرورش درختان به باغ آب و کود می ده و بهشون رسیدگی می کنه. حالا این وسط یه تعدادی علف هرز هم از این آب و کود و رسیدگی بهره مند می شوند.
در مورد مُرده هم همینطوره. اگر کسی مورد توجه و رسیدگی قرار می گیره بخاطر این جسم خاکی که قراره چند روز دیگه بپوسه نیست. بلکه بخاطر روحی است در کالبد این جسم قرار گرفته.
نسبت ما و امام عصر هم همینطوره. یعنی اگر به ما نعمتی می رسه، اگر توجهی از سوی یکتای بی همتا به ما می شود و اگر حتی زنده ایم به یمن وجود آن امام عزیزه. چرا که فرمود

بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَری وَ بِوُجوُدِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاء
به میمنت و برکت او خلایق روزی داده می‌شوند و به واسطه وجود او زمین و آسمان برجا ایستاده‌است.
(بحارالانوار،ج 1، ص 94 - مفاتیح الجنان، دعاى عدیله.)