هر چند که خسته ایم از این حال؛ نیا!
شرمنده،اگر ندارد اشکال ؛ نیا!
ما خط تمام نامه هامان کوفی ست
آقــای گـُـلـم ؛زبـان مـن لال ، نـیا!

شاعر:جلیل صفر بیگی



با یاد تو دل بهار احساس شود
این خانه پر از طراوت یاس شود
آقا همه تشنه ظهورت ... اما
مهلت بده وام هایمان پاس شود

شاعر: علیرضا دهرویه


هر چند که بیمار تو هستیم همه
دیوانه‌ی دیدار تو هستیم همه
بین خودمان بماند آقا عمری است
انگار طلب‌کار تو هستیم همه

شاعر:جلیل صفر بیگی

از دوری تو غمین و نالان هستیم
وز کرد? خود کمی پشیمان هستیم
اصلیت ما را تو اگر می پرسی
از کوفه ولی مقیم ایران هستیم!

شاعر:نامعلوم

از جور زمانه ما شکایت داریم
انداز? کوه و صخره حاجت داریم
ما مشکلمان گرانی و بیکاریست
آقا به نبودنت که عادت داریم

شاعر:نامعلوم

هرچند که دیر یادمان افتاده ست
اینکه تو نیامدی دلیلش ساده ست
ما تا سر کوچه آب و جارو کردیم
گفتیم بیا جهان ما آماده ست!

شاعر: عباس صادقی زرینی

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو
امّا گِله بی‌شمار داریم از تو
ما منتظر تو نیستیم آقاجان
تنها همه «انتظار» داریم از تو...!

شاعر: جلیل صفربیگی

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی
هر روز کشیدی به سرِ ما دستی
شعبان که به نیمه می‌رسد آقاجان!
ما تازه به یادمان می‌آید هستی!

شاعر: جلیل صفربیگی

هم چاه سر راه تو باید بکنیم
هم اینکه از انتظار تو دم بزنیم
این نامه‌ی چندم است که می‌خوانی
داریم رکورد کوفه را می‌شکنیم

شاعر: جلیل صفربیگی

ما این طرف و به آن طرف دل بستیم
سرخیم ولی به آبیان پیوستیم
چون لیگ به روزهای حساس رسید،
این هفته نیا! هفته ی دیگر هستیم!

شاعر: عباس صادقی زرینی

ما قیمت روز ارز را می دانیم
معیار بهای بورس در تهرانیم
فعلا دو سه روزیست هوا پس شده است
هر روز دعای عهد را می خوانیم

شاعر:نامعلوم

صد موعظه کن ولی ز تسلیم نگو
از خمس و زکات و ضرب و تقسیم نگو
آقا تو بیا ولی فقط با یک شرط...
از آنچه که ما دوست نداریم نگو

شاعر:نامعلوم

این جمعه نیا امیرمان می آید
این جمعه نیا وزیرمان می آید
داریم حساب می کنیم آقا جان
با آمدنت  چه گیرمان می آید

شاعر:نامعلوم

یه موقع هایی پیش می یاد که دلمون هوای آقا امیر المومنین (علیه السلام)  رو داره، اینجور وقتا دلمون رو راهی نجف اشرف می کنیم و روبروی ایوان با صفای آقا می ایستیم و زمزمه می کنیم ...

ایوان نجف عجب صفایی دارد
حیدر بنگر چه بارگاهی دارد
در طوف حرم یوسف زهرا گوید
ایوان نجف عجب صفایی دارد

یه وقت هایی می شه که دلت هوای آقا ابی عبد الله (علیه السلام)  رو داره، اون وقته که دلت رو راهی بین الحرمین می کنیم و با اذن آقا ابوالفضل رو به گند طلایی ارباب می ایستی و زیر لب زمزمه می کنی ...

یه خیابون بهشته اسمش بین الحرمینه
هر کجاش که پا می زاری جا قدم های حسینه

یه موقع هایی هم پیش می یاد که دلت هوای حرم امام رضا (علیه السلام) می کنه، اون وقته که دلت رو راهی صحن مسجد گوهر شاد می کنی در حال گریه زمزمه می کنی ...

زائری بارانی ام آقا بدادم میرسی؟
بی پناهم، خسته ام،تنهابدادم میرسی ؟
گر چه آهونیستم اماپراز دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوهابه دادم میرسی ؟

اما من سوال دارم ... دل من هوای مادر سادات رو داره ... می خوام دلم رو بفرستم کنار مزار ایشون یکی به من بگه دلم رو روانه کجا کنم؟ .... فدای اون مادری که سالهاست تنها زائر مزارش فرزند غریبش امام زمانه (علیه السلام) ...
البته بزرگان به ما یاد دادن این جور وقتا دلمون رو راهی قبرستان بقیع کنیم ... اما عزیز دلم اگه رفتی بقیع دنبال گنبد و بارگاه نگرد ... اونجا یه خرابس که چهار تا قبر غریب دل آدم رو آتش می زنه ....

ای کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
هرکجا پر می‌کشی تو حرم امام رضا
من کبوتر بقیعم، با تو خیلی فرق دارم
جای گنبد سرمو به روی خاک‌ها می‌ذارم
خونه‌ی قشنگ تو کجا و این خونه کجا؟
گنبد طلا کجا قبرای ویرونه کجا؟
اونجا هرکی می‌پره طائر افلاکی می‌شه
تو بقیع بال و پر کبوترا خاکی می‌شه
اونجا خادما با زائر آقا مهربونند
اینجا زائرا رو از کنار قبرا می رونند
تو که هر شب می سوزه صد تا چراغ دور و برت
به امام رضا بگو غریب تویی، یا مادرت؟

توضیح: این پست به مناسبت سالروز تخریب بارگاه ائمه بقیع در روز هشتم شوال، سال 1343 هـ.ق به فرقه ضاله وهابیت، نوشته شده است

التماس دعای فرج

وقتی ماه مهمانی خدا تمام می شه اولش خوشحالی که عید می آید، اون هم عید فطر؛ باید برای نماز عید محیا بشی، نمازی که دل آدم رو جلا می ده و تازه می کنه. اما چند لحظه بعد دل آدم می گیره آخه چطوری باید از مهمانی «کریم» خداحافظی کنیم؟ مخصوصا اگر دست خالی بخواهی از سر سفره رحمت رحیم بی همتا بلند شوی.
داشتم به این فکر می کردم تفاوت ماه مهمانی حق با سایر ماه ها در چه چیزی است که با وجود تشنگی و سختی و روزه و ... اینقدر شیرینه که مایل نیستیم از آن فاصله بگیریم؟
به نتایجی رسیدم از جمله نزول قران، شب های قدر، ولادت کریم اهل بیت و ... اما اینها یا شبیه این ها در بعضی دیگه از ماه ها هم هست مثلا اگر شب قدر در ماه مبارک قرار گرفته شب نیمه ماه شعبان هم که دست کمی از شب قدر نداره در این ماه هست یا روز عرفه در ماه ذی الحجه. یا اگر قرآن در ماه رمضان نازل شده قران ناطق در ماه رجب به دنیا آمده یا اگر ولادت امام حسن علیه السلام در ماه مبارک قرار دارد ولات امام زمان و امام حسین و امام سجاد و حضرت عباس (علیهما السلام) در ماه شعبان هست و ...
اما یکی از تفاوت های این ماه عزیز با سایر ماه ها این است که در ماه رمضان دست شیاطین بسته می شود. به عبارت دیگر دشمن اصلی انسان که قسم خورده برای فریب او عملا ناتوان می شود.
بعد دلم آتش گرفت وقتی یاد این مطلب افتادم که شیطان قرار است به دستان با برکت ولی عصر ارواحنا له الفداه کشته شود (توضیح بیشتر). اون وقت بود که به یکی از دلایل استحباب خواندن دعای ندبه در روز عید فطر پی بردم ...
شاید شما هم دوست داشته باشید زمزمه کنی درد فراغ و دوری را ...

... اَیْنَ السَّبیلُ بَعْدَ السَّبیلِ، اَیْنَ الْخِیَرَةُ بَعْدَ الْخِیَرَةِ، اَیْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَةُ، اَیْنَ الاْقْمارُ الْمُنیرَةُ، اَیْنَ الاَْنْجُمُ الزّاهِرَةُ، اَیْنَ اَعْلامُ الدّینِ وَقَواعِدُ الْعِلْمِ، اَیْنَ بَقِیَّةُ اللهِ الَّتی لا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَةِ الْهادِیـَةِ، اَیـْنَ الـْمُعَدُّ لِـقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ، اَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لاِقامَةِ الاْمْتِ وَاْلعِوَجِ، اَیْنَ الْمُرْتَجى لاِزالَةِ الْجَوْرِ وَالْعُدْوانِ، اَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدیدِ الْفَرآئِضِ و َالسُّنَنِ، اَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لاِعادَةِ الْمِلَّةِ وَالشَّریعَةِ، اَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لاِحْیاءِ الْکِتابِ وَحُدُودِهِ، اَیْنَ مُحْیی مَعالِمِ الدّینِ وَاَهْلِهِ، اَیْنَ قاصِمُ شَوْکَةِ الْمُعْتَدینَ، اَیْنَ هادِمُ اَبْنِیَةِ الشِّرْکِ وَالنِّفاقِ، اَیْنَ مُبیدُ اَهْلِ الْفُسُوقِ وَالْعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ، اَیْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الْغَیِّ وَالشِّقاقِ) النِفاقِ)، اَیْنَ طامِسُ آثارِ الزَّیْغِ وَالاْهْواء،ِ اَیْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الْکِذْبِ (الکَذِبِ) وَالاْفْتِراءِ، اَیْنَ مُبیدُ الْعُتاةِ وَالْمَرَدَةِ، اَیْنَ مُسْتَأصِلُ اَهْلِ الْعِنادِ وَالتَّضْلیلِ وَالاْلْحادِ، اَیْنَ مُـعِزُّ الاْوْلِیاءِ وَمُذِلُّ الاْعْداءِ، اَیْنَ جامِعُ الْکَلِمَةِ (الکَلِمِ)عَلَى التَّقْوى، اَیْنَ بابُ اللهِ الَّذى مِنْهُ یُؤْتى، اَیْنَ وَجْهُ اللهِ الَّذى اِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الاْوْلِیاءُ، اَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الاْرْضِ وَالسَّماءِ، اَیْنَ صاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَناشِرُ رایَةِ الْهُدى، اَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا، اَیْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الاْنْبِیاءِ وَاَبْناءِ الاْنْبِیاءِ، اَیْنَ الطّالِبُ (المُطالِبُ) بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ، اَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلى مَنِ اعْتَدى عَلَیْهِ وَافْتَرى، اَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذی یُجابُ اِذا دَعا اَیْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُوالْبِرِّ وَالتَّقْوى، اَیْنَ ابْنُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفى، وَابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضى، وَابْنُ خَدیجَةَ الْغَرّآءِ، وَابْنُ فاطِمَةَ الْکُبْرى، بِاَبی اَنْتَ وَاُمّی وَنَفْسی لَکَ الْوِقاءُ وَالْحِمى ...
دریافت فایل ورد دعای ندیه
دریافت فایل صوتی دعای ندبه (حجم 3.2 مگابایت)

یکی از بدترین عذاب های خداوند برای بنده های گنهکارش این است که قلوب آنها را مهر می کند و نمی گذارد که بفهمند  که هستند و چه می کنند و به کجا می روند. همانطور که در سوره بقره آیه شریفه 7 می فرماید:
خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ
خدا بر دلهایشان و بر گوششان مهر نهاده و بر روی چشمانشان پرده ای است ، و برایشان عذابی است بزرگ
آری این موقع است که رمضان بر بنده می گذرد و حتی توفیق قرائت آیه ای از قران را هم ندارد. به خود می گوید چرا اینگونه ام؟ چرا این ماه رمضان مثل سایر ماه ها نیست؟ چرا مثل بقیه نیستم؟ چرا بالا نمی روم؟  چرا سبک نمی شوم، چرا صعود نمی کنم و صدها چرای دیگر ...
غافل از اینکه نزدیک است گرفتار سنت امهال شده و به قهقرای جهنم سقوط کند.
و اینجاست که دیگر راهی برای بنده باقی نمی ماند الا توسل به کشتی نجات همه عالم ... آری توسل به عاشق ترین معشوق عالم، ارباب بی کفن حسین. و ورود به این کشتی از طریق بهترین باب یعنی عباس (علیهما السلام).

السلام علیک یا باب الحوائج عباس
یا کاشف الکرب عن وجه الحسین اکشف کربی به حق اخیک الحسین به ظهور الحجه
ای کسی که غم رو از چهره برادرت حسین برطرف می کردی
به حق برادرت حسین با ظهور حجت غم من را هم برطرف کن

کربلا کعبه عشق است و من اندر احرام‏
شد در این قبله عشاق،دو تا تقصیرم‏
دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد
چشم من داد از آن آب روان تصویرم‏
باید این دیده و این دست دهم قربانی‏
تا که تکمیل شود حج من و تقدیرم

عصر عاشورا بعد از اینکه همه یاران به شهادت رسیدند آقا قمر بنی هاشم رسید خدمت برادر، عرضه داشت مولای من دیگر طاقت ندارم، سینه ام تنگ شده از زندگانی دنیا بیزارم می خواهم از این گروه منافق خونخواهی کنم، به من اذن میدان بدهید. ابی عبدالله می فرماید:حالا‌ که‌ تصمیم‌ به‌ جنگ‌ گرفته‌ ای‌، مقداری‌ آب‌ تهیه‌ کن!
آقا قمر بنی هاشم حرکت‌ کرد به سمت شریعه و پجنگ نمایانی کرد و وارد فرات‌ شد. مَشگ‌ رو پُر کرد و  بعد مشتش‌ را پُر از آب‌ کرد و به‌ نزدیک‌ لبان‌ خشگ‌ شده‌اش‌ رساند. امّا بلافاصله‌ آب‌ را به‌ فرات‌ ریخت‌ و این‌ چنین‌ خود را مورد خطاب‌ قرار می دهد:
یا نفس من بعدالحسن هونی/فبعده لا کنت ان تکونی//هذالحسین شارب المنون/و تشربین باردالمعین//و الله ما هذا فعال دینی/و لافعال صادق الیقین//
یعنی‌: ای‌ نفس‌! بعد از حسین‌(ع‌) ذلت‌ بر تو باد! و پس‌ از وی‌ زنده‌ نباشی‌ اگر چه‌ حیات‌ را خواهانی‌! اینک‌ حسین‌(ع‌) وارد میدان‌ جنگ‌ شده‌ و آنوقت‌ تو آب‌ گوارا می‌ نوشی‌؟ بخدا سوگند! دین‌ من‌ همچو اجازه‌ ای‌ بمن‌ نمی‌دهد.
کودکان خیام حسین منتظرند آخه قراره عمو عباس براشون آب بیاره. قمر بنی هاشم از راه نخلستان به سمت خیام حرکت کرد،  نگم براتون چه به سر آقا آوردند فقط اینقدر بگم که یه وقت ناله ای در صحرای کربلا پیچید
یا اخاه‌! ادرک‌ اخاک‌!
برادر!برادرت‌ را دریاب‌!
ابی عبد الله خود را بر بالین‌ او رساند، شخصی که از صبح ده ها عزیزش جلوی چشمانش به شهادت رسیدن اما قد خم نکرده حالا صحنه ای رو دید که دستهایش‌ را بر کمر گرفت‌ و فرمود:
الان‌ انکسر ظهری‌ وانقطع‌ رجائی‌ وقلّت‌ حیلتی‌!
الان‌ کمرم‌ شکست‌! امیدم‌ ناامید شد! و چاره ام بی چاره شد !

تا تو بودی  من پناهی  داشتم /با  وجـود  تو  سپاهی  داشتم
تا تو بودی خیمه ها آرام  بود/دشمنـم در  کربلا  ناکام   بود
تا تو بودی خیمه ها پاینده بود/اصغرشش ماهه من زنده بود
بود امیدم  مرا یاری کنی/سالها بهرم علمداری کنی
 ای دریغا شد امیدم ناامید/بی برادر گشتم و پشتم خمید