در آیه 53 سوره : الزمر می خوانیم

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ
بگو: اى بندگان من که در جنایت به خویش (به واسطه گناه) از حد گذشتید، از رحمت خدا نومید مگردید، بى‏تردید خداوند همه گناهان را (به وسیله توبه هر چند شرک باشد) مى‏آمرزد، زیرا اوست آمرزنده و مهربان 

نکته ای که می خواستم روش تاکید کنم، مربوط به آواخر آیه است که می فرمایند  إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا خدا همه گناهان را (بواسطه توبه) می آمرزد. برایم جالب بود که اگز بنده ای  بسیاری از گناهان را مرتکب شود و از آنها توبه (البته واقعی و نه زبانی و سوری) نماید خدا همه گناهان وی را ندید می گیرد و می آمرزد اما همین بنده حاظر نیست از اشتباه دوست یا فامیل خود که بعضا سالها از آن می گذرد و بار ها عذر خواهی شده در گذرد و اصطلاحا کینه شخص مقابل را به دل می گیرد. و نکته جالب توجه آن است که چنین فردی توقع رحمت از درگاه الهی هم داشته باشد
ای کاش از این ایام مبارک استفاده ببریم و کدورت ها را کنار گذاشته و در بخشیدن مانند خدا باشیم 

بسمه تعالی
سلام
قرارمون این نبود!
والسلام

رونوشت:
 به همه عاشقان شهادت جهت استحضار و اطلاع رسانی به دیگران
به مدعیان راه ما جهت اصلاح رویه مورد اتخاذ

دانلود سایز اصلی پوستر

باز هم یک اشتباه در صدا و سیما و باز هم تخریب ارزش های اسلامی در برنامه ای که مدعی است که مروج ارزش های انسانی و اسلامی است حال آنکه تهیه کننده و مجری برنامه کوچکتری سوادی در عرصه علوم دینی ندارد و ...

البته در اینجا قصد آن را نداریم که به بحث و بررسی در مورد کلیت برنامه ماه عسل با اجرا و تهیه کنندگی آقای احسان علیخانی بپردازیم بلکه موضوع این پست اقدام سوال بر انگیز مجری این برنامه در تشویق بخشش قاتلان و تقبیح پایبندی به دستور قران در خصوص قصاص بود.

و در جای دیگری قران کریم می فرماید «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعا» از این رو بر بنی اسرائیل مقرر داشتیم که هر کس کس دیگر را نه به قصاص ، قتل کسی یا ارتکاب فسادی بر روی زمین بکشد ، چنان است که همه مردم راکشته باشد و هر کس که به او حیات بخشد چون کسی است که همه مردم راحیات بخشیده باشد و به تحقیق پیامبران ما همراه با دلایل روشن بر آنهامبعوث شدند ، باز هم بسیاری از آنها همچنان بر روی زمین از حد خویش تجاوز می کردند (مائده/32) 

اونا که مرد و زن دعاگوشون بود ... میز ریاست سر زانوشون بود
 

دیشب افطار مهمان یکی از اقوام بودیم بعد از افطار به پیشنهاد صاحب خانه عازم مسجد شدیم من به اتفاق پسر صاحب خانه (امیر حسین) که حدود 10 سال داشت جلوتر از درب حیاط خارج شدیم. در این هنگام بود که امیر حسین به من گفت که این مهتابی را که می بینی من بعد از ظهر شکستم و خوردش کردم.  برایم زیاد مهم نبود و اعتنا نکردم. اما وقتی پدر امیر حسین یعنی میزبان از درب خارج شد مهتابی توجه اش را جلب کرد و از او سوال کرد که آیا تو آن را شکستی؟ من که نمی خواستم امیر حسین مورد پرخاش قرار بگیرد سریع گفتم قبل از اینکه ما بیاییم بیرون شکسته شده بود (راست گفتم چون امیر حسین آن را بعد از ظهر شکسته بود) اما اتفاقی جالب افتاد و آن اینکه امیر حسین بلافاصله گفت "بله بابا من شکستم ببخشید" 
 برایم جالب بود این همه صداقت که نمی دانم نشان از تربیت صحیح بود، نشان از صافی و صداقت کودکانه یا ... اما هر چه که بود از دیشب تا الان فکرم را مشغول کرده که من چقدر صادقانه برخورد می کنم؟ آیا حاضرم سختی تنبیه را بپذیرم اما دروغ نگویم؟ آیا حاضرم منافعم را از دست بدهم اما همیشه راست بگویم؟
احساس می کنم خیلی فاصله هست تا مسلمان واقعی شدن. ای کاش این روز ها و این شب ها طوری بشویم که باید ... دوستی می گفت مگر نه که ما میهمان خداییم پس ای کاش حداقل در این ماه حرمت میزبان را رعایت کنیم ... ای کاش 

توی اتوبوس غرق فکر بودم که صدایی رشته افکارم را از هم گسست....
"خیر ببینی مادر چند دقیقه وایسا تا نوبتم بشه و چند تا شیر بگیرم بعد با هم برویم"
یه پیره زن بود که داشت با راننده اتوبوس صحبت می کرد. واقعا اعصابم را خورد کرده بود.... یکی نبود بگه مادر من آخه این همه آدم توی ماشین منتظر بمونند تا شما چند تا شیر بگیری...؟! خوب برو شیر هایت را بگیر و با ماشین بعدی بیا.... بگذریم. با دیدن این منظره و این گفتگو این سوال برایم مطرح شد که چرا برخی از ما اینقدر به فکر خودمان هستیم؟! حاضریم وقت دیگران، پول آنها، و تمام منافع آنها را زیر پا بگذاریم تا به خواسته های خود برسیم
مگر نه این است که دنیا دو روزی بیش نیستو باید از آن عبور کرد....؟!
مگر نه این است که گفته اند نباید به دنیای دنی دل بست.....؟!
چرا ما اینقدر منفعت طلب شده ایم...؟!
چرا دیگر فضای گذشت و ایثار در جامعه ما نیست...؟!
یاد وصیتنامه شهید باکری افتادم و آن دسته که دنیا پرست می شوند... آری ایراد اینجاست که غرق دنیا شده ایم و یادمان رفته که باید کوچ کرد از این دنیای دون....
و ای کاش دوباره فضا ی ایثار در این جامعه ما احیا شود و مردم یک رنگ و یک دل گردند
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

ای خواهران حزب‌الله، از شما نیز تقاضا دارم قدم بر خون شهیدان نگذارید و با حفظ حجاب از خون شهیدان پاسداری کنید و همیشه در صحنة انقلاب باشید.
(بخشی از وصیت نامه شهید حسین عنایتی)

همه ساله همزمان با گرم شدن هوا و رسیدن فصل گرم بهار و تابستان موضوع حجاب و عفاف به یکی از موضوعات اصلی کشور بدل شده و کارشناسان و محققین با نگرش های گوناگون سعی می نمایند به بررسی ابعاد مختلف این فرضیه الهی و ملزومه اجتماعی بپردازند. رد این مجال سعی داریم نگاهی مفهومی و نه احساسی به این پدیده بیاندازیم و ببینیم که آیا بجز لزوم رعایت دستور حق تعالی می توان دلیل دیگری برای رعایت حجاب  یافت یا خیر؟ و نیز دریابیم که اصولا حجاب به چه موضوعی اطلاق شده و چه ابعادی را شامل می شود. سال گذشته سلسله یادداشت هایی با عنوان  حجاب صدفی برای گوهر  را ارائه کردم که در آن به بحث و بررسی مسئله حجاب یا به قول برخی از دوستان عفاف پرداخته بودیم. در این یادداشت به تجمیع آنها در قالب یک مقاله پرداختم که فایل ورد این مقاله را می توانید از اینجا دریافت نمایید. انشا الله مورد بهره برداری دوستان واقع شود.

بعد نوشت: 
پیشنهاد می کنم این پست و این پست را هم مطالعه بفرمایید