ابوبصیر می گوید: در کوفه برای زنی قرآن می خواندم، یک بار در موردی با او شوخی کردم. بعد از مدّتی خدمت امام باقر (ع) رسیدم، امام مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار داد و فرمود«:کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمی کند، چه سخنی به آن زن گفتی؟!»

وی می گوید: از شرم و خجلت سر در گریبان افکندم و توبه کردم.

امام باقر (ع) فرمود:«شوخی با زن نامحرم را تکرار نکن.»

(بحار الانوار،ج:46،ص:247)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:

هرکس با غیر همسر خویش شوخی و مزاح کند به اندازه هر کلمه ای که در دنیا سخن گفته باشد ، خداوند هزار سال او را در زندان دوزخ نگاه خواهد داشت.

(ثواب الاعمال ص 283)

پی نوشت: این که ابوبصیر نابینا بوده و گاه زنان برای آموزش یا القای حدیث او را به مجالس خود دعوت می کردند، ممکن است در چنان فضایی زنی سر به سر او گذاشته و او نیز با شوخی جواب داده ، با این حال شوخی با نامحرم در این حد نیز مورد تأیید اهل بیت (علیهم السلام) نبوده است. چه رسد به بگو بخند با نامحرم که در برخی فضاهای امروز جامعه امری عادی به نظر می رسد.