شاید شما هم طی چند روز گذشته ایمیل یا پیامک هایی با متن یا موضوع زیر را دریافت کرده باشید
«با سلام، با توجه به گرانی شدید تنقلات مرسوم عید، جمعی از هموطنان تصمیم گرفته اند برای حفظ آبروی خانواده های کم درآمد و مبارزه موثر با محتکران، سال نو را بدون خرید و مصرف آجیل جشن بگیرند. لطفا اگر شما هم موافقید با ارسال این پیام به دیگران، به این حرکت مردمی بپیوندید» 
امری که از آن با عنوان جنبش مردمی تحریم آجیل شب عید یاد می شود. اتفاقی که برای اولین بار در سایت الف بصورت رسمی بیان گردید و تا حدی پیشرفت کرد که شب گذشته دکتر احمدی نژاد نیز رسما به این جنبش پیوست و اعلام کرد که برای شب عید آجیل نمی خرد.
بنده هم به عنوان یک شهروند با این امر موافقم که سزای گران فروش نخریدن است. و از اینکه مردم به سطحی از آگاهی و بصیرت رسیده اند که می توانند با یکدیگر متحد شده و چنین تحریمی را انجام دهند خوشحالم. اما در این میان یک نکته ظریف وجود دارد که لازم می دانم آن را بیان و تشریح کنم. و آن اینکه از تحریم آجیل چه کسانی سود می برند؟
خوب اولین دسته قطعا قشر متوسط و ضعیف جامعه هستند که توان هزینه بالا برای تهیه آجیل را نداشته و اگر متمکنین با این جنبش همراه شوند دیگر این قشر مجبور نمی شوند برای تهیه آجیل که یک کالای غیر ضروری است از مصارف اصلی و ضروری خانواده خود کسر بگذارند
اما دسته دوم که سود بسیار بالایی می برند و معمولا در بحث ها مورد غفلت قرار می گیرند دلالانهستند.
آری اگر آجیل تحریم شود (که بنده هم با تحریم آن موافقم) سود اصلی به دلالان و واسطه های بازار آجیل و خشک بار خواهد رسید چرا که به راحتی و بدون هیچ مشکلی بار اضافی انبار ها و سیلو های خود را روانه بازار های خارجی کرده و سود کلانی را از محل تفاوت قیمت ارز نصیب خود می نمایند.
البته بسیار بعید می دانم که مسئولین از این اتفاق غافل باشند اما ای کاش در خلال بازیهای سیاسی و اقتصادی که برخی با اهداف خوب با نا خوب به راه انخداخته اند قدری هم قشر آسیب پذیر جامعه را درنظر بگیرند
البته بنده هنوز متوجه علت افزایش قیمت آجیل نشده ام. نمی دانم شاید برای تهیه آجیل هم مجبورند (مانند خودرو) موادی را به کشور وارد کنند. شاید هم ... بگذریم چرا که قصد بحث سیاسی ندارم.
